فیکزا

مامان از در اومد تو، یک خانم که دولا دولا راه می‌رفت کنارش بود. اول نشناختیمش آخه خاله نیمتاج خیلی پیر شده بود، خاله نیمتاج خاله راستکی نیست قبلا خدمتکار خونه مادربزرگم بوده ما بهش می‌گیم خاله، پیرزن مهربون و خوش زبونیِ خیلی دوستش داریم مثل یک خاله یا مادربزرگ.
سفره رو انداختم چشماشو بالا پائین می‌کرد ببینِ چی دارم می‌آرم. پیتزا رو گذاشتم جلوش. گفت:« دخمرکم این چیه؟ چه خوش رنگِ چه گرد در آوردیش مثل سوهان قمِ»
گفتم:« خاله جان این پیتزا است.» یک تک پیتزا رو برداشت و با خودش تکرار کرد:« فیکزا، این فیکزا است» با نوک انگشتش آرام و مشکوک مخلفات پیتزا رو زیر و رو می کرد. آخر سر یه حلقه سوسیس برداشت و گفت:« این چیه؟» تا خواستم بگم سوسیس گفت:« آها ‌روده‌ی گربه است، شما هم از اینا می‌خورین؟! هر وقت توی خیابان می‌بینم مردم روده‌ی گربه می‌خرن خنده‌ام می‌گیره» پیتزا رو تا جایی که تونست گذاشت کنار و گفت:« برای من ماست بیار با نان بخورم، از این آشغال‌ها به عمرم نخورم و نمی‌خورم»
‌روده‌ی گربه کار خودش رو کرد. هرچقدر سعی کردیم که پیتزای خوش آب و رنگ رو بخوریم نشد که نشد. کلی پیتزا روی دستمون مونده.
هرکی حاضرِ ‌روده‌ی گربه بخوره بیاد که فیکزاهای ما دست نخورده رفت توی یخچال.