راستگو باش تا...

لیر حاکم بریتانی را سه دختر بود. گانریل زن دوک آلبانی، ریگان زوجه کرنوال و کردلیا دوشیزه جوانی که دو تن از پادشاهان آن‌موقع- دوک برگاندی و پادشاه فرانسه- خواستار وی بودند.
لیر پیر بیش از هشتاد سال زیسته بود و بسی فرسوده و ناتوان گشته بود پس تصمیم گرفت چند صباحی که از عمرش باقی است از اداره امور مملکت کناره‌گیری کند و خود را برای مرگ آماده سازد، به همین جهت خواست تا دخترانش را بیازماید و محبتشان را نسبت به خود بسنجد و پس از آن به همان نسبت ملک خویش را بین‌شان قسمت کند.
گانریل که بزرگ‌ترین ایشان بود گفت:« ای پدر! من تو را بیش از آن‌چه به گفتار آید دوست دارم. تو از روشنی دیدگانم در نزدم عزیزتر می‌باشی. آزادی و زندگانی من در مقابل محبت ورزیدن به تو پشیزی ارزش ندارد و...»
لیر از شنیدن سخنان وی دلشاد شد و چون تصور کرد قلب و زبانش همراهند از سر مهر پدری یک سوم از ملک خود را بدو بخشید.
سپس دومین دختر خود را خواند و ریگان گفت:« سرور من! محبت من نسبت به تو به قدری است که اگر آن‌چه را که خواهر من به‌خدمت عرض کرد تکرار کنم یکی از هزار و کمی از بسیار آن‌ها را گفته!ام و در حقیقت دل من آغشته به مهر تو که شاه و پدر عزیز من هستی است و جز شادی تو آرزویی ندارم و...»
لیر ثلثی دیگر از کشور خود را بخشید و به جوان‌ترین دختر خود رو کرد و گفت:« شادی من تو چه می‌گویی؟» و گمان داشت که وی همچون خواهرانش با سخنان نرم و محبت‌آمیز او را محظوظ خواهد کرد، لیکن کردلیا از چاپلوسی خواهرانش نفرت داشت و می‌دانست که دل ایشان از زبان‌شان بسی دور است این بود که جواب داد:« من شما را به اندازه‌ای که وظیفه به من حکم می‌کند دوست دارم نه کمتر و نه بیشتر» لیر متحیر شد و به کردلیا گفت که توضیح دهد که مبادا با دست خود روزگارش را تباه سازد. و کردلیا حرف خود را تکرار کرد.
کردلیا پدرش را خالصانه و بیش از سخنان تملق‌آمیز خواهرانش دوست داشت ولی شاه لیر دخترش را مغرور و سنگدل خواند و کردلیا بدون ارث و جهیز به عقد پادشاه فرانسه درآمد.
..................
امروز ناچار شدم که مثل کردلیا حرف‌های دلم را در چند کلمه سرد و عاقلانه خلاصه کنم.
خدا کند که منظورم را متوجه شوند.