سال نو مبارک

دو روز پیش به دیدن استادم رفتم. تاریخ ادیان و فلسفه درس می‌ده ولی اعجاز حرفها و کارهاش چندین برابر درسها بر شاگردان تاثیر داره. خانه‌ی دلنشینی داشت. تمام دیوارهای خانه‌اش کتابخانه بود و پر از کتاب‌های مختلف.
مثل دو دوست قدیمی گفتیم و خندیدیم. وقت خداحافظی گفت:« هرچیزی که از ته قلب آرزوش رو داشته باشی خداوند بهت می‌ده، به غیر از یک چیز»
فکر کردم چه چیز؟ خداوند بخشنده همه چیز به بنده هاش داده و خواهد داد... پرسیدم و جواب داد:« زمان؛ زمانی که از دست بره خداوند برنمی‌گردونه.»
بعد تابلویی به عنوان عیدی به من داد.
یک بیت شعر با خط خوش رویش نوشته شده بود:
خدایا چنان کن سرانجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار