چهار چرخه در وسط خیابان یا دوران دوپایی در پیاده رو تمام شد (3)

می‌خوام تعریف کنم امروز چی به سرم اومد ولی نخندید، دعوا هم نکنید، باشه؟
امروز جلسه هشتم تعلیم رانندگی‌ام بود. مامان برای اولین بار به عنوان همراه با من اومد. مربی هم از دو جلسه پیش همه چیز رو به خودم سپرده و فقط کمی توضیح می‌ده، همین باعث شده بود که توقع‌شون بالا بره.
امروز خیلی خوب شروع کردم و پارک و پارک دوبل و دنده معکوس و... خیلی عالی بود. آخرای ساعت گفت برو پارک کوچه. یک کوچه رو انتخاب کرد که سمت راست‌ش رو سه چهار متر برای ساختمان سازی گود کرده بودن راستش ترسیدم که نکنه برم بیفتم توش برای همین خیلی حواسم به پشت سرم بود که یه دفعه با فریاد مربی برگشتم و دیدم یه کامیون به چه گنده‌گی از رو به رو اومده من هم یه ذره کج هستم داره بهم می‌خوره.
ترسیده بودم هول هم که شدم نور علی نور شد، اولش نزدیک بود بیفتیم توی اون چاله بعد هم بزنم به کامیون.
البته تقصیر اون کامیون هم بود ولی ترس و کندی عمل [ به جای سرعت عمل] باعث شد که مربی‌ام به شدت عصبانی بشه و حسابی دعوا راه انداخت. هرچی دلش خواست بهم گفت :« تو راننده بشو نیستی و برای چی می‌خوای یاد بگیری وقتی انگیزه نداری و می‌ترسی و...» مامان هم عوض این‌که آرومم کنه بیشتر از مربی باهام دعوا کرد تا اون حد که مربی‌م عصبانیت خودش رو فراموش کرد و برای مامان توضیح داد که طبیعی‌ و مقصر من نبودم و...
من هم بعد از اون ترس و دستپاچه شدن با این دعوای آخری اعصابم به هم ریخت و حالا گریه نکن کی گریه کن.
الان هم که رسیدم خونه هنوز عصبی هستم.
دارم فکر می‌کنم اگه به قول مربی‌ام راننده هم نشم از دنیا چی کم می‌شه؟ من که نمی‌تونم حواسم رو به چند جهت متمرکز کنم ممکنه اتفاقات زیادی برام بیفته و همون بهتر که بی‌خیال‌ رانندگی بشم.