دنیای وارونه

دارم به این نتیجه می‌رسم که کار دنیا برعکس شده. چند تا مورد پیش اومده که الان تعریف می‌کنم:
1.از قدیم مادرها به دخترهاشون توصیه می‌کردن که:« بیا کار خونه انجام بده تا یاد بگیری وقتی رفتی خونه‌ی خودت مشکلی برات پیش نیاد» ولی کار من و مامان برعکسِ. از بس که مامان خونه نیست خبر نداره که کارهای خونه چطور انجام می‌شه و هر چیزی کجاست، حتی تازگی‌ها آشپزی هم داره فراموشش می‌شه. برای همین نگران شدم که مبادا من خونه نباشم و از پس کارها برنیاد. برای همین دیروز بهش گفتم:« بیا یه ذره کار کردن رو تمرین که وقتی من نبودم بدونی چی به چیه» مثلا اومد ثابت کنه که بلد هرچیزی کجاست من هم نصف روز خونه رو سپردم دستش ولی همچین کمد و کابینت رو به هم ریخته بود که عصبانی شدم و گفتم:« یه بار دیگه ریخت و پاش کنی زنگ می‌زنم مامان جون [ مادربزرگم] بیاد ببردت!»
2.گفتن برای دختر دم بخت خواستگار می‌آد ولی انگار توی این دوره جدید برعکس شده. از پریروز تا حالا دو تا خواستگار برای برادرم اومده. اولین مورد دختر همسایه قبلی بود که مادرش اومده به داداشم گفته:« تو نمی‌خوای زن بگیری؟ من یه مورد خوب برات سراغ دارم» بعد هم گفته:« بگو فاطمه [ دختر همسایه] رو دوست دارم تا بدمش بهت!] بعد از اون هم برادر دخترِ اومده و کلی اظهار خوشحالی کرده که:« آره، بیا داماد ما بشو خودم ماشین رو برات گل می‌زنم و...» البته شوخی هم نبود و جدی گفتن.
دیشب هم توی یک مهمانی یک آقای مسن و با شخصیت گیر داده به داداشم که:« تو چرا زن نمی‌گیری و من چند تا دختر خوب دارم و...» موقع رفتن هم به من و مامان شماره تلفن منزل‌ش رو داد که با خانوم‌ش صحبت کنیم و [ مثلا] با دوره مهمانی‌های اون‌ها و محافل‌شون آشنا بشیم.
خدا رو شکر داداشم هوایی نشده ولی من و مامان کلی با هم حرف زدیم و نقشه‌ها کشیدیم که مواظب‌ش باشیم که نکنه بدزدن‌ش! جالب اینجاست که داداشم هنوز 20 سال‌ش هم نشده. ولی قیافه‌ش بیشتر نشون می‌ده و مشغول به کار هست و سربازی هم نداره از نظر مسکن هم مشکلی نداره فقط دانشجوِ، برای همین هنوز هیچی نشده باید خواستگارها ش رو جواب کنیم!