گرسنه

« این انگشت آخری رو می‌بینی؟ این که از همه کوچیکتره، این منم، این یکی انگشت که کنارش وایساده مامانی. دلم می‌خواد همیشه لاک بزنم بهش که مثل مامانی خوشگل بشه. این انگشت بزرگه هست این وسط وایساده ببین چه ناخن پهنی داره این یکی بابایی باشه چون که گنده است، بابایی وایساده کنار مامانی.
این یکی انگشت که همیشه توی دماغم می‌کنم، این آقای قادریِ »
«آقای قادری کیه؟»
« آقای قادری همکارِ مامانِ میزش یه اتاق دیگه‌س ولی همیشه می‌اد اتاق مامان. هر وقت من و بابایی از مهد می‌ریم دنبال مامان می‌بینیم‌ش. بعدش بابایی عصبانی می‌شه و توی راه که می‌ریم خونه با مامانی دعوا می‌کنه که قادری مگه بیکارِ که همیشه می‌اد اتاق تو، بعدش مامان گریه می‌کنه.
امروز بابایی اومد مهد اجازه‌مو از خاله شیرین گرفت گفت‌ش زودی بریم دنبال مامان تا نهار پیش هم باشیم من‌م فرستاد بالا پیش مامان خودش هم رفت غذا بگیره.
من آروم آروم رفتم تو در رو باز کردم دیدم مامانی با آقای قادری بغلی شدن، بلند گفتم مامانی . مامانی جیغ زد .بعدش آقای قادری اومد دستمو گرفت گفت بابات کو؟ منم گفتم بابایی رفته غذا بگیره الان می‌اد. مامان یهو زد زیر گریه. آقای قادری این انگشت بزرگمو محکم کشید دردم اومد. گفت اگه به بابات بگی چی دیدی انگشتت رو می‌شکنم. گفتم به بابایی می‌گم بابام زورش از تو بیشترِ می‌زندت .آقای قادری انگشتم کشید عقب خیلی درد گرفت من جیغ زدم انگشتم ترق ترق کرد چشام بسته شدن بعدش دیدم اینجام.»
دخترک روی تخت جابه جا شد و به دست گچ گرفته‌ش نگاه کرد.
گفت:« پس چرا مامانی و بابایی نمی‌ان دنبالم بریم نهار بخوریم. گرسنمه»